Harm Edens

De toestand in de wereld volgens Harm Edens

Vanaf najaar 2025 trekt Harm Edens door Nederland met zijn theatercollege ‘De toestand in de wereld volgens Harm Edens’. Een voorstelling waarin zijn drang om van de wereld een mooiere en leukere plek te maken centraal staat. Want we hebben er met z’n allen wel een zootje van gemaakt, zeg.

Harm is nu 63 en zijn hele leven wordt hij al geraakt door de toestand in de wereld. “Als kind zag ik op tv een aan honger lijdend jongetje in Biafra, daarna de tapijtbombardementen in Vietnam, het rapport ‘De grenzen aan de groei van De Club van Rome’ en later als tv-maker de smeltende gletsjers op Spitsbergen. Het is met name die ervaring die maakte dat ik het grootste deel van mijn dagelijks werk besteed aan het maken van een betere, volhoudbare wereld. Maar de laatste tijd denk ik steeds vaker: het wordt alleen maar gekker in de wereld. We consumeren ons te pletter, we schelden elkaar uit op X, we verrechtsen en verruwen en gunnen elkaar steeds minder, mensen worden vervangen door AI, terwijl AI de wereld nog verder om zeep helpt door het grote energiegebruik.”

Daarover wil Harm in gesprek met het publiek. “Heb je die airfryer echt nodig, Henk? Je hebt al drie winterjassen, Josien, moet die vierde er echt nog bij?” Op een vrolijke toon en met heel veel humor, neemt Harm de mensen mee door de idiotie van ons collectief gedrag en wijst hij ze op hoe het anders en beter kan, zonder het plezier te verliezen. Want dat is wel de kern van Harms bestaan: doe alles met plezier. “Ik groeide op in een vreugdeloos gezin, waarin niets werd gevierd, niet werd genoten, waar humor niet bestond, waarin ik niet werd gezien. Deze ervaringen hebben mij gevormd tot wat ik ook ben: iemand die met heel veel humor het idiote leven tegemoet stapt, optimistisch blijft (meestal dan) en zo veel mogelijk geniet. Daarom vertel ik ook over die vormende kant van mijn leven.”

“Het wordt een avond vol ongemakkelijke waarheden, verhelderende inzichten en vooral veel humor. Want als er verder niets overblijft, gaan we in elk geval lachend met elkaar de afgrond in.”